jw.

Cytat:Partyzantka SW uaktywniła się ostatnimi czasy w okręgu białostockim i starła się w lasach z oddziałami radzieckimi. Warszawskie gazety piszą o strasznych klęskach reakcyjnych band, wybitych do nogi przez oddziały krajowe i sojusznicze. Z kolei prasa solidarnościowa entuzjastycznie wychwala "sukcesy polskiego oręża".

Marsz KBW na Łódź
Zaangażowane wojska KBW: 3 bataliony piechoty półregularnej, 1 batalion piechoty zmechanizowanej (trochę mniej niż 1/3 wszystkiego).
Próg zwycięstwa dla KBW: 99% (negatywnie pogoda, pozytywnie niezławe dowództwo)
Zaangażowane wojska KOP: 3 bataliony leśnych, na podstawie rozkazu: http://kanciapa.pbf.net.pl/thread-534-po...ml#pid5271
Próg zwycięstwa dla KOP: 99% (pozytywnie morale po powstaniu, negatywnie burdel)
Typ terenu: las.
Rzuty wypadają 18/12: http://kostnica.eu/user/1138a150/0/ - mechanicznie wygrywa KBW.
Wartość zwycięstwa: 51%, KOP traci połowę Zp z zaangażowanych jednostek.
Wartość obrony KOP-u: -32% , KBW traci 20% Zp (= 7 punktów, nadszarpnięte oddziały).
Niedługo - fabularnie : ]

Walki w Łodzi w dniach 5-12 kwietnia.

Walki pod Konstantynowem
I dywizja KBW pod dowództwem Henryka Batuty ruszyła w kierunku zachodniej ściany Łodzi. Północna część dywizji poszła bardziej ku północy, w kierunku dzielnicy Teofilów. Południowa, większa część starła się z powstańcami na ulicy konstantynowskiej. Obrońcy zostali zmiażdżeni. Natarcie trwa.
Straty KOP: batalion miejskiej partyzantki oraz piechoty nieregularnej zostają całkowicie zniszczone.

Walki o lotnisko i Lublinek
Duża część III dywizji KBW była zajęta natarciem na nieużywane lotnisko i pobliską linię kolejową. Walki są bardzo zacięte, KBW za cenę dużych strat posuwa się naprzód -- zajmuje lotnisko i okolice -- ale odwrót sił KOP jest uporządkowany.
Straty KOP: 6 Zp do podziału między oddziały leśne i jeden półregularny.

Walki na południu
Zaledwie część III dywizji, ale podobno ta pod osobistym dowództwem Seby pozostała na południu, w okolicy dzielnicy Ruda, nad Nerem. To tam dowództwo powstania wyprowadziło uderzenie, którego PRON-owski generał najwyraźniej się nie spodziewał. Przy relatywnie dużych stratach obu stron (Sebie bardzo pomaga ta odrobina regularnego wojska, którą ma) KBW jest spychane na południe i zachód.
Straty KOP: 8 Zp do podziału między dwa oddziały miejskie i dwa półregularne.

Żołnierze III dywizji KBW są zmęczeni i zniechęceni jatką (myślano, że akcja będzie łatwiejsza, przyjdą i KOP się rozsypie). Morale powstańców pod wrażeniem obrony i pewnego ożywienia KOP zaczyna wzrastać. W centralnej części miasta napalona ludność chce robić Stalingrad.

Poniżej szkic sytuacji w mieście pod koniec tury.

Walki o Teofilów
Obrona powstańców okazała się dobrze zorganizowana; co prawda oddziały musiały się wycofywać w kierunku Bałut, ale w zaciętej walce KBW ponosi jednak większe straty niż "SW".
Straty KOP: 3 Zp do podziału między 6. i 7. baon strzelców.

Walki o Park Ludowy
Sytuacja wygląda tutaj podobnie jak w Teofilowie. Wojska KOP zdołały dotrzeć do parku i zaangażować I dywizję KBW w walki pozycyjne na kilkanaście godzin. Później jednak musiały wycofać się w uliczki Śródmieścia, gdzie wzniesiono barykady.
Straty KOP: 4 Zp do podziału między 4., 5. i 8. baon strzelców.

Retkinia i Rokicie
Tutaj Seba rozkazał swoim ludziom utrzymać pozycje, zapewne w oczekiwaniu na postępy na północy. Jednak w tym czasie KOP wyprowadził w tym rejonie swoją generalną ofensywę, której siły były złożone zarówno z dawnych oddziałów leśnych, jak i świeżych poborowych i starych wyjadaczy. To wszystko solidarnie wzięło w kocioł i zgniotło siły PRON. Resztki czterech batalionów (mechanicznie półregularnych) składają broń. Połowa III dywizji KBW gryzie piach.
Straty KOP: 8 Zp do podziału między wojska z południa niewymienione niżej

Południowa flanka
Na dalekim południu Seba kontynuował natarcie za pomocą swoich najlepszych wojsk. Dzięki taktycznemu zwycięstwu zdołał zepchnąć powstańców w głąb Rudy i oprzeć się o jeziorko, gdzie dotarły go wieści o klęsce jego wojsk na Rokiciu.
Straty KOP: 8 Zp do podziału między 1., 2., 5. baony strzelców.

Prowadzi to do sytuacji jak na obrazku:


I dywizja Batuty i III dywizja Seby rozpoczynają w miarę zorganizowany odwrót, tak jak to jest zaznaczone.

Walki z I dywizją KBW gen. Batuty
W Złotnie tym razem to siły KOP nacierały na wycofujące się oddziały I dywizji KBW. Szybko odzyskano tereny utracone w ostatnich dniach. Solidarnościowców było jednak za mało na tym odcinku, by zgnieść siły reżimowe. Chociaż poważna część I dywizji rozpadła się, to gen. Batuta zdołał doprowadzić około 1,5 tys. żołnierzy do Konstantynowa.
Straty KOP: 7 Zp do podziału między grupę "N".

Sytuacja na południu
Na południu, wobec niejasnych rozkazów dowództwa, kilka jednostek (2-3 baony strzelców polowych i 1, 9-10 baony strzelców) ruszyły samowolnie do nieskoordynowanego ataku na wycofującą się III dywizję KBW. Podobnie jak w Złotnie, KBW ponosi pewne straty, ale nie zostaje rozbite. Seba dołącza do Batuty w Konstantynowie.
Straty KOP: 8 Zp do podziału między wymienione jednostki.

Po koncentracji w Konstantynowie jednostki KBW rozpoczynają odwrót w stronę Koła (w województwie/okręgu konińskim).

Menczeliści:
3 baon piech. "Lesiów"
1 baon piech. "Pionki"
4 baon piech. "im. Żeromskiego"
-2 kości za niespójność
Straty: 13 Zp

Pachecczycy:
5 baon piech. "im. Dąbrowskiego"
2 baon piech. "Kozienice"
13 "Radomski" baon piech.
-2 kości za niespójność
+3 kości z niedoformowanych oddziałów zmechanizowanych
Straty: 3 Zp