Konkurs "Chryzantemy i Motywy"

[Szmer]

Średnio rozumiem ten fragment. Jak dla mnie bonapartyści to ideologiczni spadkobiercy ludzi, którzy walczyli u boku Napoleona ale z władzy jeszcze za Księstwa Warszawskiego wyrugowała ich szlachta która później stała się nową (czasami starą) magnaterią. Mieli swój okres świetności za rządów ks. Józefa Poniatowskiego, który był zbyt ważny żeby szlachta całkiem związała mu ręce, ale były to rządy ledwie kilkuletnie.

Teraz więc bonapartyści powinni imho uważać Królestwo Polskie za wypaczenie ich ideałów i ciepło wspominać czasy sojuszu Polski i napoleońskiej Francji

OK, staje się to dla mnie jaśniejsze teraz. Moja wypowiedź była przyłożona bardziej do naszej historii. Pytanie brzmi, na ile bonapartyści są demokratami i jak ta odpowiedź wpływa na stosunek do nich pozostałych członków GLP.

Ostatecznie chyba nie ciągnąłbym żartu zbyt daleko i uznał, że po tymczasowym azylu w Polsce papież wrócił do Salzburga

Drugi punkt mnie odrzuca.

No proszę, wraca gwelfizm i gibelin... ekhm, stary spór Szmera z Czerwonym

Najpierw kwestia "punktu drugiego". Otóż trochę napisałem to żartem, ale też po części uważam, że jeżeli aktywność graczy będzie taka średnia, to Teleante -- kładące nacisk na możliwość zobaczenia, co będzie dalej i co zrobi MG -- powinno proporcjonalnie do tego mieć większą tolerancję na swobodne zachowanie prowadzącego. Mnie się np. łatwiej zmotywować, gdy nie traktuję tego śmiertelnie poważnie.

Także w terminach Antyante, im mniej robią gracze, tym bardziej wskazówka się przechyla w stronę Aberracyjnej Psychuszki: https://kanciapa.pbf.net.pl/thread-443.html Ale też odwrotnie. Zresztą myślę, że bywało tak i na zwykłym Ante w praktyce. Być może warto byłoby tylko świadomie unikać klasycznego "pandemonium", ale już go i tak dawno nie było na żadnej mojej grze antecznej ani kanciapowej. Chyba ostatnie jeszcze w czasach Zarula i Ante 7.

Poza tym, po raz pierwszy dyskusje z MG i poddawanie jego decyzji w wątpliwość zostają niejako wpisane w zasady.

Teraz co do papiestwa, dochodzę teraz do wniosku, że mogłoby się to stać wręcz gimmickiem tego scenariusza. Mielibyśmy papiestwo w Polsce, które:
- ma stosunkowo najbardziej legitną sukcesję apostolską (coby zadowolić naszych forumowych katolików)
- ma konserwatywne podejście liturgiczne, doktrynalne itd. co do którego może prowadzić jakieś spory z przeciwnikami (tu Wisznu mógłby wymyślić szczegóły jako ekspert)
- prowadzi twardą egzekucję unii brzeskiej, w formule "dał nam przykład Zygmunt Trzeci, jak nawracać mamy" (tzn. środkami administracyjnymi, państwo wygodnie nie uznaje dyzunitów)
- ekskomunikowało większość opozycji, przez co paradoksalnie silny jest w Polsce antyklerykalizm jako właśnie nurt opozycyjny

Tymczasem w Rzymie... Mussolini pragmatycznie trzyma własnego antypapieża, który, tak się składa, głosi teologię wyzwolenia i pisze encykliki o chrześcijańskim marksizmie. Ten papież mógłby się wywodzić od papieża salzburskiego, którego ustanowiono, żeby wyciągnąć Kościół spod wpływów polskiego rządu, ale po drodze zdążył się rozbisurmanić i wrócić do Włoch (po tym jak okazało się, że większość "alternatywnych" kardynałów jest liberalnie nastawiona).

Natomiast muszę chyba wrócić do riserczu jaki zrobiłem jakiś czas temu nt. tego, czy są jakieś systemy RPG do grania w politykę. I są

Chętnie poznam wyniki badań, choć nie wiem, na ile wizja polityki tych systemów jest anteczna.