Zarys ustroju Królestwa Polskiego

[Szmer]

WOJEWÓDZTWA I ORDYNACJA

Ordynacja wyborcza z 1924 r. wydziela w Polsce 36 województw. Co roku 12 województw wybiera swoich przedstawicieli do Izby Poselskiej. Wszystkie województwa wybierają po 15 posłów do Izby Poselskiej. Podano stolice województw i nazwę w nawiasie, jeśli nie pochodzi od nazwy stolicy.

Oto podział na trzy obszary wyborcze, z których każdy wybiera po 180 posłów. Łącznie posłów jest 540.
I obszar wyborczy:
Kraków, Kijów, Halicz, Częstochowa, Białystok, Łódź, Radom, Konin, Bobrujsk, Mohylew, Mozyrz, Kowno.
II obszar wyborczy:
Kamieniec Podolski (Podole), Przemyśl, Łuck, Lwów, Miasto Stołeczne Warszawa, Kalisz, Bydgoszcz, Płock (Mazowsze), Pińsk, Brześć Litewski, Baranowicze, Grodno.
III obszar wyborczy:
Tarnopol, Równe, Żytomierz, Winnica, Lublin, Kielce, Ostrołęka (Gdańskie), Poznań, Wilno, Szawle, Poniewież, Połąga (Żmudź).

I OW wybiera co trzy lata od 1924 r.: 1924, 1927, 1930, 1933, 1936, 1939, 1942, 1945, 1948, 1951 itd.
II OW wybiera co trzy lata od 1925 r.: 1925, 1928, 1931, 1934, 1937, 1940, 1943, 1946, 1949, 1952 itd.
III OW wybiera co trzy lata od 1926 r.: 1926, 1929, 1932, 1935, 1938, 1941, 1944, 1947, 1950, 1953 itd.
(Przepisy tymczasowe zakładały różne kombinacje z zachowaniem dotychczasowych mandatów i nie będziemy w to wchodzić, bo problem i tak przestał istnieć w 1926 roku).

Wybory są powszechne, bezpośrednie, równe, tajne i proporcjonalne. Listy wyborcze zgłasza się w każdym województwie niezależnie, do czego potrzeba podpisów co najmniej 20 tysięcy mieszkańców (mogą to robić partie i stowarzyszenia). W każdym województwie obowiązuje próg wyborczy 8%. Mandaty dzieli się metodą d'Hondta.