Budowa scenariusza "Trzech Wilczyc"

[Szmer]

Z drugiej, fundamentalnie nie wierzę w tak przedstawiony upadek Habsburgów i Polskę robiącą porządki w Rzeszy, to mi psuje suspension of disbelief

Ja bym to rozpisał tak:

Uzasadnienia w uniwersum: osłabienie Habsów wojną turecką, rosnąca opozycja w Rzeszy na którą nie są przygotowani (por. wojna trzydziestoletnia), cesarz Rudolf z mniejszym autorytetem, irl nie ścierali się z Rzplitą (poza "kinda" pod Byczyną gdzie przegrali), a ta przecież fizycznie może sporo zmobilizować. W dodatku realnie wieloreligijna Rzpta jest na niezłej pozycji do niezrobienia z tego wojny religijnej (co by pewnie było dla Habsburgów wygodniejsze), tylko wojnę cesarza ze wszelkimi malkontentami.
Uzasadnienia meta: otrzymujemy Rzeszę z dużymi wpływami dynastycznej drobnicy i miast, mniejszą dewastacją i w pewnym sensie mniej fikcyjne Cesarstwo (bez pokoju westfalskiego). No i porządne czeskie Czechy strong. Potem dodajemy Bałkany i elementy cesarstwa łacińskiego.
Możliwe kompromisy:
a) zupełne przycięcie motywu i stan historycznawy (jak ludzie tak wolą, to mogę przystać)
b) umiarkowane przycięcie, z dłuższą i pokomplikowaną wojną, która mogłaby się ciągnąć w lata dwudzieste albo i dłużej (jak wojna trzydziestoletnia, też w zależności od tego czy krucjata zostaje czy nie - jej propozycja IMO mogłaby bardzo zainteresować Hiszpanię). Póki co nie chciało mi się takiej epopei wymyślać, ale generalnie jest to do zrobienia.

Ok. Jaki cel ma rozbicie Imperium Osmańskiego i czy wchodzi tu w grę jakiś inny motyw niż krucjata Władysława Wazy? Bo to chyba największy, jak dla mnie, abber w tym scenariuszu.

Czy wchodzi w grę, w sensie czy bym brał pod uwagę? Pewnie tak. Po prostu zgromadzenie wszystkich sąsiadów europejskich plus Persji wydaje mi się sposobem... najbardziej się nasuwającym.

Jeśli chodzi o atrakcyjność, to dla mnie jest to powrót do europejskiej ekspansji na Wschodzie w takim stylu łączonym odwołującym się bardziej do średniowiecza niż do "normalnej" nowożytności (różne ponadawane baronie i marchie krzyżowe itd.). Rzesza z jednej strony nabiera więcej prestiżu, z drugiej jeszcze bardziej się rozłazi terytorialnie. Z punktu widzenia gry w Polsce dostajemy Kompanię Czarnomorską jako istotną siłę polityczno-gospodarczą oraz cały wątek Rosji siłującej się z Polską i Wenecją na Morzu Czarnym. Różne motywy orientalno-muzułmańskie są przesunięte do Chanatu Budziackiego (mającego może nawet ambicje kalifatowe) oraz do różnych buforowych bejlikatów w Anatolii.

To jest rzecz, którą byłbym skłonny rozstrzygnąć ankietą.

piszesz, że "ostatecznie zwyciężają rycerskie sentymenty i religijne podniecenie, w jakie wprowadził kraj sejm renowacyjny", podczas gdy to podniecenie, jak czytam z wcześniejszego opisu, ma charakter protestancki a protestantom krucjata ani jakoś specjalnie nie pasuje, ani nie wydaje się politycznie po drodze.

Rozbudzenie religijne jest ustawodawczo w formie wymyślonej przez protestantów, ale elektorat wciąż jest w większości katolicki/prawosławny i protestanccy liderzy starają się brać pod uwagę jego wrażliwość. (Jest to podobne do tego, jak było nieproporcjonalnie dużo posłów protestanckich irl w XVI wieku).

Historycznie trzeba pamiętać, że ci polsko-litewscy kalwiniści to jest wciąż wschodnioeuropejska szlachta, a nie jacyś wielkomiejscy kupcy. Ogólnie w tym uniwersum istotne jest dla mnie wczucie się w swoisty "stanowy etos" szlachty, która przecież wciąż określa się często sama jako "stan rycerski". W chwili kiedy szlachta przejmuje pełnię władzy (a także, mówiąc górnolotnie, pełnię odpowiedzialności za swój los), tylko to wzmacnia jej tożsamość na poziomie kultury i ideologii.

W scenariuszu, kiedy przywódcy partii zamkowej wchodzą w tryb niemieszania się i niewmuszania niczego niepopularnego, myślę że szlachta sama z siebie wybiera raczej koalicję chrześcijańską. Potem zresztą jest fragment o tym, że elita polityczna tak naprawdę dystansuje się od tej emocjonalnej decyzji. Gdyby jednak protestanci uruchomili różne metody "przymuszania" sejmu do sojuszu tureckiego i potem by im nie poszło militarnie, to zdają sobie sprawę, że nieźle by się na tym przejechali. Zaś za ewentualną przegraną krucjatę to będzie mniej pola do pretensji.

Skoro jeszcze chwilę wcześniej kwestia wolności religijnej była jednym z powodów wojny w Rzeszy to nie jest wiarygodne tak szybkie ustanie wzajemnych animozji

Ja to widzę trochę odwrotnie: znacznie mniej krwi tutaj świeżo przelano z powodów wyznaniowych w Rzeszy. Cesarzem został klasyczny kandydat środkowy, co nawet pasuje do roli Władysława IV irl. Poza tym perspektywa ziemi i łupów do wspólnego zgarnięcia to też coś. Ale to moja ocena.