12.07.2020, 22:37
Cytat:W czasie pierwszej wojny w Cesarstwie poziom "technologii" wojskowej jest trochę inny, zaś we Francji pospolitaków nie było. Była to eskapada Kozaków pana hetmana bez pytania Sejmu o zdanie, pewnie z zabraniem trochę pieniędzy ze skarbu na ten cel.
Zaiste, budzi to zaufanie do egzekutywy
Cytat:Możesz przypomnieć mi podręcznikowy moment, kiedy odmówiono pieniędzy na sejmie na faktyczną konkretną wojnę obronną, bo może zapominam o czymś dużym.
Pamiętałem, że było coś za Korybuta, ale Wikipedia twierdzi że był to (w 1671 r.) bardziej ruch polityczny przeciwko Sobieskiemu niż niechęć do opodatkowania się.
Cytat:Obecnie w komisji każde stronnictwo ma po cztery miejsca, co trochę uspokaja sytuację. Ogólnie jest tak, że posłowie -- jak historycznie -- są związani instrukcjami od wyborców, które sejmiki uchwalają konsensualnie. Komisja Konsularna może kształtować agendę sejmu przez tematy podane sejmikom i Izbom do rozważenia. Działają czynniki kulturowo-psychologiczne jak niechęć do "fakcyjanctwa" (konfliktów stronnictw), skuteczność różnych odwoływań się do wspólnego dobra i dobra ojczyzny (które stosowano powszechnie również irl, a tutaj jest mniejsze pole do "psucia" ich działaniami magnaterii).
Dominacja jakiegoś stronnictwa nie działa tak, że ono mogło wszystkich przegłosować, tylko że zdołało niejako "przechwycić dyskurs". Epoka dominacji łagodników wyglądała np. tak, że udało im się w miarę skutecznie obsmarować pozostałych. Trzeba tak manewrować swoimi projektami i argumentacją, żeby przeszły one na sejmikach. Sejmiki trudno skłonić opozycji do obstrukcji z powodów czysto kombinacyjno-politycznych, musi ona (opozycja) rzeczywiście wypracować retoryczną przewagę. Dlatego rządzenie to w dużej mierze sztuka odpowiedniego "opakowywania" swoich projektów i znajomości granic tego, co może jeszcze zostać przyklepane.
Spróbuję pomyśleć nad jakimś ciekawym sposobem odgrywania tego, bo myślę że sam typowy prpgowy parlament może zagubić kluczowe elementy. Może bardziej sejmiki Wielowódstwowe.
"Typowy prpgowy parlament" ma (o ile MG tego nie zepsuje, o czym dalej) jedną istotną zaletę: daje graczom narzędzie do bezpośredniego decydowania o losach gry. Jak gracze tworzący większość parlamentarną coś przegłosują, to jest przegłosowane i matematyka jest nieubłagana.
To, co opisujesz, postrzegam jako syndrom "MG ostatniego słowa". Kto będzie decydował o skuteczności "przechwytywania dyskursu"? MG. Kto oceni skuteczność manewrowania projektami i argumentacją? MG. Kto stwierdzi, która ze stron ma retoryczną przewagę? MG. W rezultacie gracze tak naprawdę grają z MG a nie ze sobą nawzajem. To było przerabiane już wiele razy i po pierwsze, jest słabe a po drugie, nieoptymalne bo zamiast zdejmować z siebie obowiązki i konieczność interwencji, MG czyni siebie centralnym punktem rozgrywki. Ma to też wadę w postaci subiektywizacji czynników decydujących o sukcesie gracza - trzeba argumentować tak naprawdę w sposób przekonujący ciebie osobiście, nawet jeśli dla samego gracza to bez sensu. Albo przyjmie odpowiednią retorykę, albo jego racje odbiją się jak grochem o ścianę.
Do Wielowództwa odwołujesz się już nie pierwszy raz, ale naprawdę warto żebyś zauważył, że 1) gra dość szybko padła i nawet przyjmując, że tylko ze względu na słomiany zapał Wisznu, to tylko potwierdza powyższą obserwację; oraz 2) odgrywanie sejmików w taki sposób, jak tam, może było fajne dla ciebie ale nie oznacza, że dla pozostałych graczy również. Inne negatywne przykłady, które sobie przypominam, to rzymskie RPG Andrija gdzie oceniana przez MG zdolność retoryczna postaci była w istocie wprost proporcjonalna do tego, jak dużo literek gracz upchnął w jej wypowiedziach, oraz Ante 6 gdzie kluczowa w - fasadowym, co prawda - parlamencie była frakcja oportunistyczno-sprzedajna, pod twoją oczywiście kontrolą