major Ludwik Wasiak

[pajęczyca]

major Ludwik Wasiak - działacz/bojownik Solidarności Walczącej, dowódca okręgu łódzkiego SW.

Urodzony w 1939 roku w Druji, obecnie na terenie Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Wojnę rodzina Ludwika spędziła w jednej ze wsi w okolicy Radomska gdzie jego ojciec posiadał krewnych. Okres okupacji niemieckiej minął spokojnie, ojciec utrzymywał rodzinę dzięki małej rzeźni prowadzonej przy domu. Po wojnie ze względu na zmianę granic rodzina pozostała na wsi a młody Ludwik w wieku 16 lat wyjechał do Łodzi w celu podjęcia pracy. Następnie w 1961 roku rozpoczął naukę w nowo-otwartym Technikum Ekonomicznym w Zespole Szkół im. Tekli Borowiak przy Al. Armii Czerwonej na łódzkim Widzewie.

Po ukończeniu edukacji rozpoczął pracę w Centrali Eksportowo-Importowej Przemysłu Włókienniczego (późniejszy Textilimpex) gdzie najpierw pracował jako przedstawiciel handlowy a potem w dziale handlu z krajami Ameryki Północnej. Wolne chwile poświęcał członkostwu w sekcji szachowej klubu KS Unia (od 1970 KS Anilana), wędrówkom pieszym i rowerowym a także lekturze książek. W roku 1967 ożenił się z Leokadią Pawelczyk, koleżanką z pracy. Wkrótce doczekali się trójki dzieci, jedno z nich zmarło kilka dni po porodzie. Lata 70 to dla Ludwika wspaniałe czasy, nowe mieszkanie, wczasy zagranicą oraz raz na jakiś czas delegacje zagranicę w sprawach zawodowych były sporym awansem społecznym dla chłopaka wychowanego w realiach przedgierkowskiej wsi a zapewnić go mogła tylko Polska Ludowa. Niestety destabilizacja polityczna początku lat 80 a w jej następstwie interwencja wojskowa państw Układu Warszawskiego doprowadziła do końca materialnego powodzenia wielu Polaków - w tym i Ludwika. Obowiązkowe kontyngenty dla krajów sojuszniczych doprowadziły do niedoborów towarów na handel a z tym nieformalną a następnie formalną likwidacją Central Handlu Zagranicznego. Władze w sytuacji zapaści gospodarczej nie miało możliwości zapewnienia wszystkim pracownikom pracy mimo usilnych starań. Wasiak na swoje szczęście znalazł pracę w zakładzie zajmującym się produkcją nici jako księgowy. Posiadał też spore jak na tamte czasy oszczędności oraz [hide]dolary oraz złoto[/hide].

Tam też po raz pierwszy zetknął się z dobrze zorganizowaną grupą działaczy opozycyjnych. Jeden z jego kolegów z pracy po kilku głębszych (sam Ludwik stronił od alkoholu oraz tytoniu) pewnego wieczoru wygadał się przed Ludwikiem o swojej przynależności do łódzkiej grupy Solidarności Walczącej. Pod ogromnym wpływem jaki wywarła na nim lektura solidaruchowych gazetek podziemnego obiegu w roku 1984 zaangażował się w działalność SW - chociaż bez jakiegoś wielkiego anty-komunistycznego zacięcia, raczej pchnęła go do tego doświadczenia życiowe ostatnich lat a także kiepskie relacje z żoną i nuda w domu. W marcu 1986 roku współorganizował ogólnołódzki strajk włókniarek i włókniarzy. Aresztowany w 1987, wypuszczony w 1988. Na kilka miesięcy przed powstaniem łódzkim z racji iż wielu głównych działaczy z Łodzi zostało wydelegowanych do innych okręgów, powołanych do ciał krajowych a także jak było w przypadku dowódcy okręgu łódzkiego Włodzimierza Domagalskiego aresztowanych został mianowany na dowódcę okręgu łódzkiego. Szybko opanował sytuacje organizacyjną oraz zyskał uznanie przywódców struktur krajowych. Dzięki zdolnościom zawodowym udało mu się zwiększyć liczbę broni posiadaną przez podziemie w Łodzi. Dowództwo SW zdecydowało się na postawienie na człowieka spoza frakcji, lubianego w lokalnych strukturach oraz nieuwikłanego w "wielką politykę" panów ze styropianu. Dowódca uporządkowanej, trwającej od 6 lutego części powstania łódzkiego. Osobiście brał udział w walkach na Widzewie oraz Śródmieściu. Zna język angielski w stopniu dobrym. Właściciel Fiata 125p.

Plusy:
Sprawność fizyczna
Przekabacanie zwolenników
Minusy:
Gry parlamentarne
Prawo i ideologia

Józef Baltazar
Urodzony w 1935 roku w Ozorkowie w rodzinie robotniczo-chłopskiej. Józef posiadał pięcioro rodzeństwa. Rodzina posiadała małą działkę rolną a ojciec Józefa pracował jako robotnik w fabryce. Wojnę rodzina przeżyła na robotach w Wirtembergii, ojciec pozostał w kraju pracując dalej jako robotnik. Gdy przez bójkę w miejscu pracy został zwolniony zbiegł z miasta by schronić się na wsi. Dołączył do lokalnej komórki AL/GL. W ostatnich latach wojny trudnił się drobnym, pół legalnym handlem biżuterią oraz dobrami luksusowymi - zwłaszcza w okresie 1944-1946. W późniejszych latach partyzancko-zbowidowskie koneksje ojca oraz względnie dobra sytuacja materialna pomogą rodzinie Baltazarów na dość majętne życie. Józef ukończył III Liceum w Łodzi, następnie studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ w Łodzi. Kontynuował karierę naukową na Uniwersytecie Łódzkim, głównymi zainteresowaniami naukowymi Józefa były historia polskiego ruchu robotniczego w okresie międzywojennym oraz koncepcje gospodarcze polskich partii reformistycznych okresu przedwojennego. Od 1979 roku zaangażowany w działalność opozycyjną. Dobry kolega Ludwika Wasiaka.

Poglądy: Technokracja
Stanowisko: Członek KOP
+ Tajne akcje
- Medialność