Takie edytowanie jest bezsensu. Postarałem się napisać jeszcze raz:
o. Ewaryst Poniński OP urodził się 15 lub 20 maja 1868 roku. Prezbiter, dominikanin, były prowincjonał polskich dominikanów, były członek kapituły generalnej, polityk ludowy, wiceprzewodniczący PDP RoboChłop, były wiceprzewodniczący ZOL, Marszałek Izby poselskiej, pracownik naukowy Wydziału Teologii Katolickiej w stopniu profesora.
Pochodzenie i dzieciństwo.
Ród Ponińskich miał duże znaczenie w okresie upadku Rzeczypospolitej jednak szybko stracił swoją pozycję ze względu na przywary swoich członków, oraz złą sławę. Hrabia Krzysztof Poniński pradziadek Ewarysta wydziedziczył swojego pierworodnego syna Adama widząc jego skłonność do rozpusty i romans z chłopką. Adam Poniński (dziadek Ewarysta) zamieszkał pod Krzywiniem podejmując się pracy organisty, nauczyciela muzyki, rytmiki i czytania, oraz pomagając w każdej pracy jakiej tylko był w stanie podołać, aż był w stanie kupić polanę i trochę żywca. Jedynym synem Adama Ponińskiego był Michał (ojciec Ewarysta), który kontynuował hodowlę zwierząt, szczególnie krów mlecznych. Ewaryst i jego rodzeństwo uczyli się dzięki wielkoduszności proboszcza parafii za symboliczną opłatę.
Życie duchowe i zakonne.
Od młodych lat Ewaryst służył do Mszy Świętej. Dzięki wybitnemu talentowi muzycznemu został kantorem. W czasie wizyty biskupa poznańskiego w Kościele św. Mikołaj Biskupa w Krzywiniu otrzymał od niego stypendium do katolickiej szkoły muzycznej z której został przeniesiony do szkoły w Rzymie. Tam przyjął śluby zakonne i święcenia kapłańskie, oraz studiował liturgikę. W 1906 roku wrócił do Polski. Na początku trafił do Konwentu Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu. Zaangażował się w działalność antywojenną, oraz protesty przeciw wyzyskowi. W tym czasie poznał działaczy ludowych i zdecydował się wspierać ich sprawę. W 1909 roku został wybrany przez swoich braci do kapituły generalnej. Władze wykorzystały ten fakt i do 1916 roku nie pozwoliły mu wrócić do kraju. Pojechał w tym czasie do Ameryki Południowej, gdzie zajmował się działalnością misyjną, oraz badał historię Republiki Jezuickiej. W 1917 roku ponownie wrócił do Polski. Przez cztery lata (1918-1922) był prowincjonałem polskich dominikanów. W tym czasie przebywał dość długo na Litwie i Kresach poznając sytuację na tamtych ziemiach i poznając działaczy tamtejszych partii. Możliwości Zakonu były ograniczone i nie można było pomóc wszystkim, dlatego Ewaryst zrezygnował z wszelkich funkcji w Zakonie i poświecił się działalności politycznej. Po uzyskaniu mandatu poselskiego na własną prośbę został przeniesiony do Konwentu św. Jacka. Odprawia tam pierwszą Mszę Świętą, oraz spowiada siostry zakonne.
Działalność naukowa.
Pracował w Angelicum, Uniwersytecie Poznańskim (Wszechnicy Piastowskiej) i Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował szereg pracy dotyczących rytów monastycznych, Republiki Jezuickiej, roli muzyki w liturgii.
Działalność polityczna.
Choć wcześniej wspierał jak tylko mógł powstawanie ludowych czytelni, uniwersytetów, organizował rekolekcje dla działaczy ludowych dopiero przyłączenie się do protestów przeciw pruskiej dominacji uczyniły z niego prawdziwego polityka. Był przedstawicielem centrum ruchu ludowego. Początkowo skłoniło go to do przyłączenia się do ZOL. Jednak coraz większa akceptacja dla liberalizmu skłoniła go do przejścia do PDP RoboChłop w 1938 roku. Od 1940 roku jest wiceprzewodniczącym PDP RoboChłop i Marszałkiem Izby poselskiej.[/b]
o. Ewaryst Poniński OP urodził się 15 lub 20 maja 1868 roku. Prezbiter, dominikanin, były prowincjonał polskich dominikanów, były członek kapituły generalnej, polityk ludowy, wiceprzewodniczący PDP RoboChłop, były wiceprzewodniczący ZOL, Marszałek Izby poselskiej, pracownik naukowy Wydziału Teologii Katolickiej w stopniu profesora.
Pochodzenie i dzieciństwo.
Ród Ponińskich miał duże znaczenie w okresie upadku Rzeczypospolitej jednak szybko stracił swoją pozycję ze względu na przywary swoich członków, oraz złą sławę. Hrabia Krzysztof Poniński pradziadek Ewarysta wydziedziczył swojego pierworodnego syna Adama widząc jego skłonność do rozpusty i romans z chłopką. Adam Poniński (dziadek Ewarysta) zamieszkał pod Krzywiniem podejmując się pracy organisty, nauczyciela muzyki, rytmiki i czytania, oraz pomagając w każdej pracy jakiej tylko był w stanie podołać, aż był w stanie kupić polanę i trochę żywca. Jedynym synem Adama Ponińskiego był Michał (ojciec Ewarysta), który kontynuował hodowlę zwierząt, szczególnie krów mlecznych. Ewaryst i jego rodzeństwo uczyli się dzięki wielkoduszności proboszcza parafii za symboliczną opłatę.
Życie duchowe i zakonne.
Od młodych lat Ewaryst służył do Mszy Świętej. Dzięki wybitnemu talentowi muzycznemu został kantorem. W czasie wizyty biskupa poznańskiego w Kościele św. Mikołaj Biskupa w Krzywiniu otrzymał od niego stypendium do katolickiej szkoły muzycznej z której został przeniesiony do szkoły w Rzymie. Tam przyjął śluby zakonne i święcenia kapłańskie, oraz studiował liturgikę. W 1906 roku wrócił do Polski. Na początku trafił do Konwentu Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu. Zaangażował się w działalność antywojenną, oraz protesty przeciw wyzyskowi. W tym czasie poznał działaczy ludowych i zdecydował się wspierać ich sprawę. W 1909 roku został wybrany przez swoich braci do kapituły generalnej. Władze wykorzystały ten fakt i do 1916 roku nie pozwoliły mu wrócić do kraju. Pojechał w tym czasie do Ameryki Południowej, gdzie zajmował się działalnością misyjną, oraz badał historię Republiki Jezuickiej. W 1917 roku ponownie wrócił do Polski. Przez cztery lata (1918-1922) był prowincjonałem polskich dominikanów. W tym czasie przebywał dość długo na Litwie i Kresach poznając sytuację na tamtych ziemiach i poznając działaczy tamtejszych partii. Możliwości Zakonu były ograniczone i nie można było pomóc wszystkim, dlatego Ewaryst zrezygnował z wszelkich funkcji w Zakonie i poświecił się działalności politycznej. Po uzyskaniu mandatu poselskiego na własną prośbę został przeniesiony do Konwentu św. Jacka. Odprawia tam pierwszą Mszę Świętą, oraz spowiada siostry zakonne.
Działalność naukowa.
Pracował w Angelicum, Uniwersytecie Poznańskim (Wszechnicy Piastowskiej) i Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował szereg pracy dotyczących rytów monastycznych, Republiki Jezuickiej, roli muzyki w liturgii.
Działalność polityczna.
Choć wcześniej wspierał jak tylko mógł powstawanie ludowych czytelni, uniwersytetów, organizował rekolekcje dla działaczy ludowych dopiero przyłączenie się do protestów przeciw pruskiej dominacji uczyniły z niego prawdziwego polityka. Był przedstawicielem centrum ruchu ludowego. Początkowo skłoniło go to do przyłączenia się do ZOL. Jednak coraz większa akceptacja dla liberalizmu skłoniła go do przejścia do PDP RoboChłop w 1938 roku. Od 1940 roku jest wiceprzewodniczącym PDP RoboChłop i Marszałkiem Izby poselskiej.[/b]