Ernest Józef von Frankenberg - apolityczny fachowiec

[bodek]

Ernest Józef hr. von Frankenberg urodził się w 1904 roku w Krakowie. Pochodzi z rodziny bogatych bankierów austriackich pochodzenia żydowskiego, którzy wykupili tytuł szlachecki w Rzeszy w 1757.

Studiował matematykę oraz inżynierię na Politechnice Lwowskiej oraz Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. Po ukończeniu studiów w latach 1926-1932 pracował w Berlinie, gdzie pracował dla Siemens-Halske AG przy stworzeniu pierwszego na świecie systemu automatycznego handlu papierami wartościowymi, korzystającego z urządzeń typu telex. Zaprzyjaźnił się w tym okresie m. in. z Maxem Horkheimerem oraz Ludwigiem Wittgensteinem. Z rodzinnego majątku sfinansował przeniesienie Instytutu Badań Społecznych z Frankfurtu nad Menem (skąd został wyrzucony po zwycięstwie Hitlera) do Berlina.

W 1932 wrócił do kraju, gdzie m. in. zarządzał zbankrutowanymi polskimi przedsiębiorstwami, które w wyniku Wielkiego Kryzysu przejął bank jego wuja. Doradzał również rządowi polskiemu w sprawie jego polityki gospodarczej. W 1936 powołany przez króla na stanowisko prezesa Narodowego Banku Polskiego w celu realizacji zapropowanej przez siebie rezygnacji z umocowania złotego w kruszcu (reforma przyjęta w 1935). W 1938 otrzymał stanowisko III wicedyrektora UPG oraz dyrektora ds. operacji finansowych, odpowiedzialnego za emisję i wycenę związanych z UPG papierów wartościowych.

W 1940 roku, na swój własny wniosek, odwołany ze stanowiska prezesa Narodowego Banku Polskiego i powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych. Publicznie wypowiada się o potrzebie stworzenia "zjednoczonego frontu" przeciwko komunizmowi oraz nazizmowi. Posiada duże wpływy u króla.

Żonaty od 1936 z Marią Henrietą von Liechtenstein (ur. 1914), siostrą obecnego księcia Liechtensteinu, Franciszka Józefa II. Nie ma dzieci.