Konsultowanie dziwnych pomysłów (fetyszy?) Mistrza Gry (Mistrzów Gry)

[PYRALGINA]

System społeczny

System polityczny

Król Ferdynand I Burbon (jednocześnie korzysta z tytułu Króla Obojga Sycylii) sprawuje rządy w księstwie żmudzkim prowadzi obrady senatu, oraz posiada niewielką armię polską 14 tys. stałych żołnierzy opłacanych z budżetu Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 6 tys. żołnierzy księstwa żmudzkiego. Cieszy się poważaniem wśród ludzi, ale jest wycofany z polityki na poziomie krajowym bardziej niż królowa Wiktoria. Bez jego zgody nie ma prawa w Polsce, ale przez cały okres panowania odmówił podpisu tylko kilka razy i to pod wpływem nacisków innych wojewodów.

Senat to główny ośrodek władzy, w którym zasiadają Prymas Polski, Metropolita Kijowsko-Nowogródzki, Metropolita Mścisławski, kardynałowie i biskup warmiński, a czasami również inni biskupi, oraz wojewodowie i kasztelanowie. Liczba tych ostatnich znacznie zmalała i ograniczyła się do najważniejszych miast Krakowa, Wilna, Poznania, Troków, Sandomierza, Kalisza, Sieradza, Lwowa i Wołynia. Zostali oni również całkowicie podporządkowani swoim wojewodom. Wojewodowie krakowski, poznański, wileński, trocki, sandomierski i kaliski posiadają klucze do skarbu państwa i odpowiadają zań. Ze względu na nominowanie wojewodów przez Cesarza rosyjskiego większość przejawia sympatie prorosyjskie, choć zdarzają się nieliczne wyjątki.

Izba poselska zgromadzenie delegatów z Sejmików mające na celu utrwalenie prawa ustanowionego pomiędzy posiedzeniami Izby poselskiej. Wraz z wzrostem władzy wojewodów i senatu jest raczej izbą konsultacyjną, oraz forum do głoszenia swoich poglądów przez szlachtę, a także dobrą okazją do zwoływania zjazdów różnych organizacji o charakterze politycznym. W czasie obrad już tradycyjnie odbywają się manewry wojsk wojewodów, magnatów i armii rosyjskiej, co najprawdopodobniej znacznie usprawnia efektywność przegłosowywania prawa.
Wojewodowie skupiają całą władzę wykonawczą w swoich województwach poza tylko teoretycznie istniejącymi uprawnieniami Króla. Za zgodą Króla, lub sejmiku mogą tworzyć prawo lokalne. Mogą również znacznie opóźnić wprowadzenie prawa ogólnokrajowego [do czasu zaakceptowania go przez Izbę poselską, co zdolny wojewoda również jest w stanie uniemożliwić].

Sejmiki to główny organ oporu wobec wojewodów. W zależności od regionu jest on zawsze opozycyjny wobec nich, zawsze przychylny, lub bardzo wahający się. Sejmiki odpowiadają za implementację przepisów ogólnokrajowych na terenie województwa do czasu ich zaakceptowania przez Izbę poselską ich zgody wymagają przepisy lokalne poza dekretami wojewody podpisanymi przez Króla. Wraz z wojewodą są najwyższym sądem w województwie.

Przywileje Cesarskie:
Prawo mianowania wojewodów;
Obowiązek czuwania nad porządkiem w czasie wolnej elekcji;
Trzy monopole tabaczny, alkoholowy i cukrowy – dotyczą tylko handlu i są ważnym elementem ściągania pieniędzy z Rzeczypospolitej;
Prawo do przemarszu wojsk przez Rzeczypospolitą, oraz ich stacjonowania za zgodą wojewody na terenie województwa.
Mianowanie wojewodów często łączy się z zaciągnięciem przez nich zobowiązań co do wyprodukowania określonej ilości cukru, tytoniu i alkoholu, oraz wystawieniem i opłaceniem najemników dla Cesarza.

Kościół Rzymskokatolicki szczególnie silną pozycję ma w księstwie warmińskim które w praktyce jest państwem kościelnym, ale poza tym dostojnicy kościelni są osobami niezwykle wpływowymi i potężnymi szczególnie kardynałowie i Prymas Polski, gdyż zasiadają w senacie. Kościół katolicki jest jednak niezwykle podzielony. Wielu zakonników, czy proboszczów jest nieprzychylnych rosyjskiej hegemonii, oraz obecnym stosunkom społecznym. Kościół dominujący w województwach inflanckim, trockim, wileńskim, pomorskim, poznańskim, inowrocławskim, chełmskim, brzesko-kujawskim, płockim, mazowieckim, podlaskim, rawskim, łęczyckim, sieradzkim, sandomierskim, bełskim, sandomierskim, krakowskim, oraz podolskim. Blisko połowa mieszkańców województw ruskiego i nowogródzkiego należy do tego Kościoła.

Kościół Grekokatolicki jest drugim co do wielkości Kościołem w Polsce i podstawą tożsamości Rusinów. Jest również niezwykle niepodatny na naciski z zewnątrz. Jest bardziej niezależny od Stolicy Apostolskiej od Kościoła Rzymskokatolickiego i całkowicie niezależny od Cerkwi Prawosławnej. Dominuje w województwach połockim, witebskim, mińskim, nowogródzkim, brzesko-litewskim, wołyńskim, kijowskim, bracławskim, oraz posiada minimalną przewagę nad Kościołem Rzymskokatolickim w województwie nowogródzkim.

Kościół Rosyjskokatolicki powstał na podstawie Unii Mścisławskiej z 1800 roku gromadzi dawnych dyzunitów i dominuje w województwie Mścisławskim, ale ma dużo wiernych w województwach sąsiednich. Hierarchia Kościoła stara się utrzymywać jedność liturgiczną z Patriarchatem Moskiewskim, oraz wzywa do zjednoczenia prawosławia z katolicyzmem będąc trochę Kościołem podwójnie lojalnym.

Żydzi w Polsce stanowią największą mniejszość religijną. Poza okresem „napoleońskiego” Królestwa Polskiego zawsze byli ludnością podlegającą pod inne prawa. Wypędzona z Rosji ludność żydowska w większości mieszka obecnie w Rzeczypospolitej. Żydzi dominują w usługach, drobnym handlu, oraz często zarządzają wojewódzkimi mennicami.

Mieszczanie coraz liczniejsza i bogatsze grupa społeczna bez praw politycznych i prawa do obejmowania urzędów. Bogaci mieszczanie lubią obnosić się przed szlachtą swoim bogactwem, a ubożsi są aktywnymi członkami przeróżnych stowarzyszeń o charakterze opozycyjnym.

Szlachta klasa dominująca w Polsce jedyna posiada prawa polityczne, oraz prawo do obejmowania urzędów. Wewnątrz szlachty panuje jednak znaczne rozwarstwienie. Bardzo dużo szlachciców nie posiada ziemi, a dużą część kraju zajmują ordynacje magnackie. Silne nastawienie na konieczność równości szlachty sprawiło, że Rzeczypospolita nie korzysta z możliwości nadawania tytułów szlacheckich, oraz orderów, ale niektórzy magnaci posiadają kupione, lub uzyskane w inny sposób tytuły głównie przyznane przez Cesarstwo Habsburgów.