(01.06.2014, 19:07)Czerwony link napisał(a): Trochę namieszałeś.

Cytat:Ruch Narodowo-Demokratyczny - Powstały w 1934 roku z \"Starych Dmowszczaków\", którzy po rozwiązaniu Obozu Wielkiej Polski wyemigrowali na Islandię. Założył go szanowany w gronie polskich uczonych naukowiec, Michał Wojciech Mieczowski. Postuluje ona głównie asymilację autochtonów i częściową autonomię Islandii. Ze względu na dobre wyniki, lecz nie wystarczająco dobre by samemu wygrać należą do tzw. \"Wiecznej Opozycji\".
Partia jest podzielona na dwa obozy. Jeden z nich, czyli Mieczowy, od nazwiska twórcy obozu jest za tym, iż KAŻDY naród da się asymilować oraz ostro krytykuje politykę rządu Polskiego, uznając ją za \"Szkodliwą dla Narodu Polskiego i bezpieczeństwa państwowego\". Do tego obozu należy najwięcej ludzi z partii. Drugi z obozów, Radykalny twierdzi, że jeśli mniejszości nie będą chciały się asymilować, to trzeba będzie ich \"Likwidować\". Blisko im do NSDAP Hitlera i krytykują Rząd Polski tak samo, jak ten pierwszy obóz.
W związku z ostatnimi napięciami na linii Berlin-Warszawa obóz Radykałów jest coraz mniej popularny i większość ludzi z nich przechodzi do obozu Mieczowego. Warto dodać, że oba obozy zgadzały się na zbliżenie z III Rzeszą oraz upatrywały w Mieczowskim spoiwo całej partii.

Cytat:Partia Jednostki stworzona w Boże Narodzenie 1933 roku przez prof. Mordechaja Goldsteina partia o charakterze postanarchistycznym i opierająca się na jego ostatniej i wydanej pośmiertnie książce „Program”, która została przyjęta bez przekonania ze względu na prośbę napisaną przez Profesora w testamencie. Pozwoliła ona zjednoczyć różnych rozczarowanych anarchistów związanych z „Klubem Atomistów Społecznych” mieszczącym się w warszawskiej kamienicy Profesora. Wewnątrz partii znajdują się katolicy i protestanci zafascynowani ideami G.K. Chestertona, H. Belloca, L. Tołstoja, oraz wielu rozczarowanych zwolenników P.J. Proudhona, M. Stirnera, bardzo radykalnych liberałów, darwinistów społecznych, anarchoprymitywistów, oraz liczna grupa ekscentryków politycznych, która dołączyła do partii z różnych powodów. Szczególnie znanym wizjoner, uzdrowiciel i wróżbita podający się za herolda jednego z białych magów Lew Perschmann znany z książek wyjaśniających wydarzenia historyczne wojnami pomiędzy czarnymi magami stale chcącymi zawładnąć magią innych czarnych magów, a białymi magami pragnącymi pokoju.

„Program” jest książką mającą prawie sześćset stron pełną licznych argumentów na rzecz poparcia celów dla partii zawartych w ostatnim rozdziale, oraz uzasadniających z różnych punktów widzenia dojście do pewnego wspólnego „celu przedostatniego”. Ostateczną wizją jest państwo nieprawdopodobnie ograniczone. Utrzymuje się ono jedynie z zlicytowania majątków obywateli, którzy odeszli z tego świata i niewielkiej opłaty za utrzymanie własności gruntu, liczonej od ceny niezagospodarowanego przez właściciela gruntu. Tylko takie źródła dochodów państwa uznano za moralnie dopuszczalne. Według programu hierarchia w dużym stopniu odtwarza się poprzez wychowanie. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie szkolnictwa uczącego rozwijania talentów i równości wszystkich ludzi, oraz osłabienie władzy siwych głów. W tym celu partia ma zamiar wprowadzić trzy poważne zmiany w prawie. Stworzyć powszechne anarchizujące społeczeństwo szkolnictwo, zlikwidować spadki, zakazać filantropii. Partia sprzeciwia się wszystkim monopolom prawnym i państwowym, promuje wolną bankowość, powszechne uwłaszczenie obywateli, by wszyscy posiadali majątek o podobnej wartości, sądy polubowne i arbitrażowe, większa rola społeczności w rozpatrywaniu spraw, stała nie kończąca się nigdy decentralizacja i federalizacja, oraz demokratyzację tego zminimalizowanego państwa. Całe prawo ponad wymieniony program powinno opierać się na jednej jedynej zasadzie akceptacji prawa do życia każdej jednostki ludzkiej. Milicja umieszczona w miejsce policji ma wyłącznie bronić ludzkiego życia, akceptując każde działania obywateli nie zagrażające życiu innym niezależnie jak nieobyczajne, lub bluźniercze ono byłoby.

Cytat:G.K. Chesterton, H. Belloca, L. Tołstoj, oraz wielu rozczarowanych zwolenników P.J. Proudhona, M. Stirner,