Cytat:

o. Ewaryst Poniński OP urodził się 15 lub 20 maja 1868 roku. Prezbiter, dominikanin, polityk ludowy, wiceprzewodniczący PDP RoboChłop, Marszałek Izby poselskiej, pracownik naukowy Wydziału Teologii Katolickiej w stopniu profesora. Były prowincjonał polskich dominikanów, członek kapituły generalnej, wiceprzewodniczący ZOL

Pochodzenie i dzieciństwo.
Ród Ponińskich miał duże znaczenie w okresie upadku Rzeczypospolitej jednak szybko stracił swoją pozycję ze względu na przywary swoich członków, oraz złą sławę. Hrabia Krzysztof Poniński pradziadek Ewarysta wydziedziczył swojego pierworodnego syna Adama widząc jego skłonność do rozpusty i romans z chłopką. Adam Poniński (dziadek Ewarysta) zamieszkał pod Krzywiniem podejmując się pracy organisty, nauczyciela muzyki, rytmiki i czytania, oraz pomagając w każdej pracy jakiej tylko był w stanie podołać, aż był w stanie kupić polanę i trochę żywca. Jedynym synem Adama Ponińskiego był Michał (ojciec Ewarysta), który kontynuował hodowlę zwierząt, szczególnie krów mlecznych. Ewaryst i jego rodzeństwo uczyli się dzięki wielkoduszności proboszcza parafii za symboliczną opłatę.

Życie duchowe i zakonne.
Od młodych lat Ewaryst służył do Mszy Świętej. Dzięki wybitnemu talentowi muzycznemu został kantorem. W czasie wizyty biskupa poznańskiego w Kościele św. Mikołaj Biskupa w Krzywiniu otrzymał od niego stypendium do katolickiej szkoły muzycznej z której został przeniesiony do szkoły w Rzymie. Tam przyjął śluby zakonne i święcenia kapłańskie, oraz studiował liturgikę. W 1906 roku wrócił do Polski. Na początku trafił do Konwentu Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu. Zaangażował się w działalność antywojenną, oraz protesty przeciw wyzyskowi. W tym czasie poznał działaczy ludowych i zdecydował się wspierać ich sprawę. W 1909 roku został wybrany przez swoich braci do kapituły generalnej. Władze wykorzystały ten fakt i do 1916 roku nie pozwoliły mu wrócić do kraju. Pojechał w tym czasie do Ameryki Południowej, gdzie zajmował się działalnością misyjną, oraz badał historię Republiki Jezuickiej. W 1917 roku ponownie wrócił do Polski. Przez cztery lata (1918-1922) był prowincjonałem polskich dominikanów. W tym czasie przebywał dość długo na Litwie i Kresach poznając sytuację na tamtych ziemiach i poznając działaczy tamtejszych partii. Możliwości Zakonu były ograniczone i nie można było pomóc wszystkim, dlatego Ewaryst zrezygnował z wszelkich funkcji w Zakonie i poświecił się działalności politycznej. Po uzyskaniu mandatu poselskiego na własną prośbę został przeniesiony do Konwentu św. Jacka. Odprawia tam pierwszą Mszę Świętą, oraz spowiada siostry zakonne.

Działalność naukowa.
Pracował w Angelicum, Uniwersytecie Poznańskim (Wszechnicy Piastowskiej) i Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował szereg pracy dotyczących rytów monastycznych, Republiki Jezuickiej, roli muzyki w liturgii.

Działalność polityczna.
Choć wcześniej wspierał jak tylko mógł powstawanie ludowych czytelni, uniwersytetów, organizował rekolekcje dla działaczy ludowych dopiero przyłączenie się do protestów przeciw pruskiej dominacji uczyniły z niego prawdziwego polityka. Był przedstawicielem centrum ruchu ludowego. Początkowo skłoniło go to do przyłączenia się do ZOL. Jednak coraz większa akceptacja dla liberalizmu skłoniła go do przejścia do PDP RoboChłop w 1938 roku. Od 1940 roku jest wiceprzewodniczącym PDP RoboChłop i Marszałkiem Izby poselskiej.

Cytat:o. Ewaryst Poniński OP urodził się 15 lub 20 maja 1868 roku. Generał Zakonu Kaznodziejskiego, prof. prawa kanonicznego, liturgista, wiceprzewodniczący PDP RoboChłop, były wiceprzewodniczący ZOL, były lider bezkompromisowców i współzałożyciel Bezkompromisowego Stronnictwa Ludowego, Marszałek Izby poselskiej.

Życie duchowe:
Od 9 roku życia wszystkim mówił, że będzie zakonnikiem. Nawet starał upodobnić swój strój do habitu, za co był poważnie skarcony przez proboszcza. Był ministrantem, następnie został kantorem. Rozpoczęło to jego sławę. Ze względu na przepiękny głos mógł opuścić wieś i śpiewać w innych kościołach. Trafiając ostatecznie do Rzymu. Tam też podoił decyzję o zostaniu dominikaninem. Gdy wrócił do Polski już jako prezbiter zajmował się pomocą prawną w sporach ludu z Kościołem i dominikańskich akcji charytatywnych z biskupami, proboszczami, oraz państwem. Szybko udało mu się zostać prowincjonałem dominikańskim (1905) na obszar Królestwa Polskiego. Po męczeńskiej śmierci poprzedniego generała Zakonu Kaznodziejskiego we Francji papież powierzył mu kontynuację jego misji.

Życie rodzinne:
W prostej linii potomek Adamów Ponińskich. Głowa rodziny Ponińskich. Jego rodzice byli szlachtą całkiem schłopiałą. Posiadającą wyłącznie trochę pamiątek, oraz lepsze wykształcenie od sąsiadów. Ojciec był sołtysem, oraz właścicielem bardzo niewielkiego gospodarstwa w którym hodował bydło. Umiał czytać i pisać, oraz trochę znał łacinę.

Działalność naukowa:
Początkowo uczył się od ojca, proboszcza, oraz wikarego (płacił za to mlekiem, śmietaną i masłem jego ojciec). Kariera kantora pozwoliła mu uczyć się w szkole prowadzonej przez augustianów, kontynuował naukę w Rzymie, a następnie w Warszawie. Zajmuje się historią liturgii, oraz prawem kanonicznym w tym szczególnie zagadnieniami związanymi z sakrą i posługą biskupią. W późniejszych latach zajmował się jezuickimi redukcjami wykorzystując wszystkie posiadane kontakty do zbierania materiałów. Jego praca "Republika Jezuicka" przyniosła mu dość sporą sławę.

Działalność polityczna:
Swoją działalność polityczną rozpoczął w 1902 roku. Uznał, że dla pomocy chłopstwu nie wystarczy działalność charytatywna, ale zmiana prawa i sposobu zarządzania własnością. Początkowo jego działalność nie była zorganizowana, ale w 1906 roku udało mu się założyć BSL. Partia postulowała wspólne demokratyczne zarządzanie majątkami ziemskimi. Każdy majątek ziemski miał się stać niewielką jednostką samorządu terytorialnego przypominający ustrojem wewnętrznym bardzo demokratyczną monarchię konstytucyjną. Przekształcenie to miało odbywać się bez jakichkolwiek odszkodowań. Z czasem projekt się radykalizował poprzez ograniczania uprawnień właściciela-monarchy, oraz podważaniu jego prawa do ustalania testamentu bez zgody chłopstwa. Wywołane przez BSL protesty zakończyły się aresztowaniem przywódców partii. W 1908 roku został aresztowany i umieszczony w warszawskiej Cytadeli, gdzie przebywał do 1916 roku. Po wyjściu dołączył do założonej wcześniej partii ignorując znaczne zmiany programu. Działał na rzecz zjednoczenia ruchu ludowego. Ostatecznie jego partia trawiła do ZOL. Po zostaniu posłem stwierdził, że ZOL zdradza ruch ludowy i przeszedł do PDP RoboChłop. Szybko stał się przywódcą lewicy ludowej.

Cytat:dołączył do założonej wcześniej partii ignorując znaczne zmiany programu

Cytat:Po zostaniu posłem stwierdził, że ZOL zdradza ruch ludowy

Cytat:Szybko stał się przywódcą lewicy ludowej.

Cytat:

o. Ewaryst Poniński OP pochodzi z rodziny Ponińskich herbu Łodzia. Jego dziadek Adam Poniński był pierworodnym synem Krzysztofa Ponińskiego wydziedziczonym za pijaństwo, hazard i ślub z chłopką. Po czym pracował jako organista i parobek w Krzywiniu i okolicach. Gdy został ojcem porzucił nałogi i pod koniec życia miał już niewielkie gospodarstwo rolne. Odziedziczył je jego jedyny syn Adam. Przekształcił on gospodarstwo specjalizując się w produkcji nabiału. Nie było go jednak stać na wykształcenie dzieci i dlatego skłonił księży do podjęcia się roli nauczycieli jego pociech za symboliczną zapłatę produktami mlecznymi. W ten sposób Ewaryst urodzony 15 lub 20 maja 1876 roku* poznał podstawy łaciny, muzyki, polskiej historii.

Ewaryst odziedziczył po dziadku niezwykły talent muzyczny. Początkowo był kantorem w parafii, ale szybko zainteresowała się nim hierarchia i jako dziecko z cudownym głosem pojechał do Berlina, później Wiednia, by w końcu trafić do Rzymu. Tam też rozpoczął poważną edukację muzyczną, oraz zaczął zajmować się studiowaniem liturgiki i wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego. Ze względu na łagodne przejście mutacji był w stanie nadal zachwycać braci swoim kontratenorem mezzosopranowy, co ułatwiło mu ukończenie nauki.

W 1906 roku został prowincjonałem dominikańskim i wrócił do ojczyzny. Dopiero wtedy uderzyła go różnica w poziomie życia pomiędzy arystokracją świecką i duchową, a chłopstwem. Przyłączył się do ruchu ludowego. Uczestniczył w manifestacjach i wiecach, oraz starał się wspierać ludność wiejską. Ze względu na znajomość z zamachowcem chcącym zabić króla przebywał przez rok w areszcie pod zarzutem uczestnictwa w spisku i ostatecznie został uniewinniony. Areszt według wielu osób był związany z głośnym sprzeciwianiem się wojnie. Od tego czasu nawoływał do zjednoczenia ludności wiejskiej ponad podziałami. Niepowodzenia skłoniły go do poświęcenia się pracy naukowej. Zajął się rytami monastycznymi, historią Republiki jezuickiej, oraz działalnością zakonu na Kresach.

Był uczestnikiem protestów przeciw pruskiej dominacji w 1923 roku i został wybrany na posła do nowej demokratycznej Izby poselskiej. Poddział ludowców na dwa bloki jeden z nacjonalistami, a drugi z socjalistami skłonił go do wybrania tego pierwszego. Było to szczególnie związane z silniejszym akcentowaniem przez nacjonalistów religijności, oraz niechęci do króla Prus. Sytuacja zaczęła się zmieniać wraz z coraz silniejszą akceptacją w bloku dla liberalnych poglądów ekonomicznych, oraz ze względu na osłabienie Prus złagodzeniem różnic na tym polu między PDP RoboChłop, a Ewarystem. Doprowadziło to łącznie z jego niechęcią do wywoływania sporów z Litwinami i Rusinami do transferu wraz z grupą innych posłów i działaczy ludowych do PDP RoboChłop w 1938 roku.

Od 1934 roku Generał Zakonu Kaznodziejskiego, od 1940 Marszałek Izby poselskiej.

* Data wcześniejsza widnieje w księgach kościelnych, a późniejsza w dokumentach państwowych.

(17.07.2014, 15:52)Szmer napisał(a): Co do tego generała, to nadal czekam na uzasadnienie. Nie wiem dokładnie, za co zostaje się generałem, ale zakładam, że ty wiesz. Na przykład opata gdzieśtam dałbym ci bez problemu

Cytat:W 1908 roku został aresztowany i umieszczony w warszawskiej Cytadeli, gdzie przebywał do 1916 roku.

Cytat:W 1908 władze kościelne pod naciskiem Głównego Urzędu Bezpieczeństwa nakazały mu wyjechać do Rzymu, gdzie przebywał do 1916 roku.

Cytat:Generał Zakonu Kaznodziejskiego,