[zawieszona] Wielowódstwo
#31
Raczej byłbym dość sceptyczny do takiego rozwiązania, bo uznają ciebie za potwornego Ruskiego pachołka i chcą wbić twoją głowę na pal, ale poza tym możesz z nimi negocjować i próbować wspierać, tylko na ewentualne rozmowy radzę się dobrze zabezpieczyć.
[size=8pt]I przyszli ci wszyscy Braniccy, Potoccy, Radziwiłłowie i mnóstwo innych do Cesarza Rosji, padli na kolana przed nim i mówili: „Ratuj nas Najjaśniejszy Panie przed tym parweniuszem korsykańskim.” Cesarz wzruszył się do łez na ten widok i tak im odpowiedział: „Nie bójcie się moi bracia w Chrystusie. Czyż Bóg nie jest po naszej stronie?”[/size]<br /><br />„Dzieje umierania polskiego” autor nieznany
Odpowiedz
#32
A jak wygląda władza w Rosji? Jeśli Mikołaj zmarł po wojnie rosyjsko - japońskiej to carem powinien być Aleksy Mikołajewicz, no ale to gówniarz więc pewnie jakiś regent/rada rządzi, tak?
Сильна ли Русь? Война, и мор,
И бунт, и внешних бурь напор
Ее, беснуясь, потрясали —
Смотрите ж: все стоит она!
А вкруг ее волненья пали —
И Польши участь решена...​
Odpowiedz
#33
Sev, zażądajmy CARA RASPUTINA.
Odpowiedz
#34
Który rżnie carycę-wdowę. URA.
Сильна ли Русь? Война, и мор,
И бунт, и внешних бурь напор
Ее, беснуясь, потрясали —
Смотрите ж: все стоит она!
А вкруг ее волненья пали —
И Польши участь решена...​
Odpowiedz
#35
A tak na poważnie, jakaś rada lub regent to byłby fajny element, tylko w warunkach rewolucji ta Ruś miałaby pewnie tendencję jeżeli nie do rozsypania się, to do wybuchu jakiegoś egzotycznego reżimu.
Odpowiedz
#36
Ewentualnie można to nieco odwlec ale nie jestem pewien co do tego:

Piotr I wprowadził dokument, w którym kolejni władcy wyznaczali swoich następców on sam np. nie wyznaczył i dlatego po jego śmierci wybuchł shitstorm (dwa razy koronował swoją żonę, późniejszą Katarzynę I na carycę ale nie bardzo ludzie wiedzieli co z tym zrobić). Nie wiem jednak czy działanie tego dokumentu przetrwało do czasów Mikołaja II. Jeśli tak to mógł po prostu wyznaczyć historycznie Michała II, młodszego brata.
Сильна ли Русь? Война, и мор,
И бунт, и внешних бурь напор
Ее, беснуясь, потрясали —
Смотрите ж: все стоит она!
А вкруг ее волненья пали —
И Польши участь решена...​
Odpowiedz
#37
Ja chciałem ich wszystkich zabić i zrobić ewentualnie jakąś nową dynastię, czy republikę arystokratyczną w stanie wojny domowej z rewolucjonistami.
[size=8pt]I przyszli ci wszyscy Braniccy, Potoccy, Radziwiłłowie i mnóstwo innych do Cesarza Rosji, padli na kolana przed nim i mówili: „Ratuj nas Najjaśniejszy Panie przed tym parweniuszem korsykańskim.” Cesarz wzruszył się do łez na ten widok i tak im odpowiedział: „Nie bójcie się moi bracia w Chrystusie. Czyż Bóg nie jest po naszej stronie?”[/size]<br /><br />„Dzieje umierania polskiego” autor nieznany
Odpowiedz
#38
Mi by się wydawała wyjściem najlepszym pod względem realizmu dyktatura wojskowa, ewentualnie słaba republika, której nikt nie wierzy (i tu byśmy się spotkali z koncepcją pająka). Z koncepcji przez ciebie podanych nowa dynastia jeszcze ujdzie, natomiast republikę arystokratyczną w Rosji z tablicą 14 czynów trudno mi sobie wyobrazić (republika zakłada równość tych, których uznaje za obywateli, poza tym to wszystko się trzymało na centralizmie, nie na arystokracji). Ale to od ciebie zależy.

BTW, masz czterech graczy chyba, jeśli uznasz, że wniosek przeszedł, możemy pomówić o forum.
Odpowiedz
#39
Źle się wyraziłem. Chodziło mi bardziej o czymś będącym republiką ludzi bogatych, a nie arystokratów jako takich, więc raczej chodziło mi o słabą republikę.
[size=8pt]I przyszli ci wszyscy Braniccy, Potoccy, Radziwiłłowie i mnóstwo innych do Cesarza Rosji, padli na kolana przed nim i mówili: „Ratuj nas Najjaśniejszy Panie przed tym parweniuszem korsykańskim.” Cesarz wzruszył się do łez na ten widok i tak im odpowiedział: „Nie bójcie się moi bracia w Chrystusie. Czyż Bóg nie jest po naszej stronie?”[/size]<br /><br />„Dzieje umierania polskiego” autor nieznany
Odpowiedz
#40
Na razie napisałem kalendarium wydarzeń w Polsce:

Kalendarium historii Rzeczypospolitej:

29 lutego 1768 roku – wybuch Konfederacji Barskiej i otrzymuje zaskakująco duże poparcie w tym nawet wśród przywódców konfederacji radomskiej;
30 maja 1769 roku – rozpoczęcie tajnych rozmów pomiędzy konfederacją, a Rosją z inicjatywy biskupa kijowskiego Józefa Andrzeja Załuskiego;
17 października 1770 roku – Układ Wołkoński – Krasiński na mocy którego Stanisław August Poniatowski zostaje zdetronizowany, a nowym Królem Polski (potwierdzony wolną elekcją) zostaje Seweryn Rzewuski (król Seweryn I). Rosja godzi się na zachowanie starego ustroju łącznie z stosunkiem do innowierców w zamian za konsultowanie z nią nominacji wojewodów litewskich, oraz monopol tabaczny. Stanisław August Poniatowski przeprowadza się do Petersburga, a liderem opozycji zostaje jego brat Michał, który zgodnie z układem pozostał na stanowisku Sekretarza wielkiego koronnego.
15 marca 1780 roku – inspirowana przez Austrię i Francję Konfederacja Częstochowska przeciw władzy Rosyjskiej i monopolowi tabacznemu.
25 listopada 1780 roku – odezwy Konfederacji do mieszczan wywołują Wielkie Wieszanie w Warszawie. Powieszony Prymas i Król.
30 grudnia 1780 roku – Michał Poniatowski Prymasem Polski, początek długiego bezkrólewia zwanego również dyktaturą prymasowską. Początek mianowania wszystkich wojewodów wyłącznie przez Cara. Monopol Cara na handel alkoholem.
1 września 1806 roku – śmierć Michała Poniatowskiego
17 września 1806 roku – papież pod naciskiem Napoleona Bonaparte ustanawia Talleyranda Prymasem Polski mimo wielkiej niechęci tego ostatniego do objęcia stanowiska. Fakt ten rozpoczyna wojnę francusko-rosyjską o Polskę.
2 lutego 1807 roku – wolna elekcja zorganizowana przez Napoleona Bonaparte ustanawia Królem Polski Fryderyka Augusta I (król Fryderyk I August).
12 lutego 1807 roku – nowa liberalna konstytucja (jak księstwa warszawskiego, ale z reprezentacją innych stanów katolickich – sejmiki chłopskie i sejmiki mieszczańskie o charakterze raczej konsultacyjnym).
11 listopada 1811 roku – opanowanie przez Napoleona całej Rzeczpospolitej (większość wojewodów ucieka do Cara).
7 sierpnia 1812 roku – kampania rosyjska Napoleona.
18 października 1812 roku – odwrót Wielkiej Armii.
Od 1 października 1814 roku do 9 czerwca 1815 roku – Kongres Wiedeński Talleyrand przedstawicielem Francji jako Minister Spraw Zagranicznych i Rzeczypospolitej jako Prymas Polski. Polska wraca do starego ustroju z zachowaniem dotychczasowych przywilejów Cara i uznanie Cara za zobowiązanego do zapewnienia spokoju w czasie wolnej elekcji.
21 listopada 1815 roku – w wyniku wolnej elekcji Królem Polski zostaje Ludwik Antoni Burbon (król Ludwik II Burbon) (1775) przekonany o tytularnym jej charakterze pozwala na dalsze osłabienie władzy centralnej w kraju i realnie sprawuje rządy jedynie w księstwie żmudzkim.
3 czerwca 1844 roku – Śmierć Króla i początek buntu wojewody mazowieckiego stłumionego przez siły wojewodów sandomierskiego, lubelskiego i podlaskiego.
1 kwietnia 1846 roku – powstanie sandomierskie, przeniesione następnie na województwo lubelskie i sieradzkie tzw. Mała Republika Polska. Upada siłami rosyjskimi i wojewodów litewskich w lipcu 1849 roku.
31 listopada 1849 roku – Królem Polski zostaje Franciszek Karol Habsburg (król Franciszek I Habsburg) (ojciec Cesarza Austrii Franciszka Józefa) na co zgadza się pod warunkiem możliwości przebywania większość czasu w Wiedniu i braku konieczności zajmowania się sprawowaniem władzy. Nie stawia się na wolnej elekcji, ale jego kandydaturę przedstawia ambasador rosyjski. Wprowadzenie trzeciego monopolu Carskiego – na handel cukrem, początek wynajmowania przez wojewodów za nędzne grosze wojsk wojewódzkich z tzw. branek.
8 marca 1878 roku – Śmierć Króla.
16 listopada 1878 roku – w wolnej elekcji wybrano na Króla Polski syna zdetronizowanego Króla Obojga Sycylii (Franciszka II Burbona) Ferdynanda (król Ferdynand I Burbon) mającego w chwili wyboru 14 lat.
[size=8pt]I przyszli ci wszyscy Braniccy, Potoccy, Radziwiłłowie i mnóstwo innych do Cesarza Rosji, padli na kolana przed nim i mówili: „Ratuj nas Najjaśniejszy Panie przed tym parweniuszem korsykańskim.” Cesarz wzruszył się do łez na ten widok i tak im odpowiedział: „Nie bójcie się moi bracia w Chrystusie. Czyż Bóg nie jest po naszej stronie?”[/size]<br /><br />„Dzieje umierania polskiego” autor nieznany
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 2 gości