OFENSYWA ENTENTY NA POMORZU
Szwedzi ewakuują Szczecin

Cytat:

SZTOKHOLM, 3 III. Od rana szwedzkie dzienniki donoszą o potężnym natarciu sił francusko-czeskich na ostatni skrawek dawnego państwa niemieckiego, broniony głównie przez dzielnych Skandynawów. Wojska ententy dotarły ponoć aż na przedpola Szczecina, od zachodniej zaś strony odcięły komunikację z garnizonem wyspy Rugia, który również jest teraz szturmowany.

Gazety szwedzkie przyznają, że ofensywa wiosenna była czymś z dawna spodziewanym. Tym chyba zresztą można tłumaczyć, że mimo gigantycznej przewagi wroga, wojska szwedzkie zdołały uformować sprawne linie obrony i szybko podjąć ewakuację. Entencie sprzyja wczesna w tym roku odwilż, sprzyja jednak także zmiana na stanowisku dowódcy. Stracił je gen. Jan Zavrel, którego zeszłomiesięczna katastrofalna próba desantu na Rugię miała tak rozzłościć Napoleona, że domagał się postawienia generała przed sądem wojskowym. Ostatecznie jednak oficer został przeniesiony w stan spoczynku, jego miejsce zaś zajął Francuz gen. Maksym Weygand. Ów ambitny wojskowy ze swadą zabrał się za powierzone mu zadanie wyparcia Układu Haskiego z południowego brzegu Bałtyku.

Stojący mu naprzeciw gen. Karol Gustaw Mannerheim dał się już poznać w tej wojnie jako mistrz działań obronnych. Umiejętnie wykorzystując rzeźbę terenu pojezierza oraz trudne warunki zimowe, na ponad miesiąc wstrzymał niepowstrzymaną, zdawałoby się, machinę wojenną ententy. Chociaż utrzymanie przyczółka dłużej niż tydzien wydaje się niemożliwe, Szwedzkie gazety twierdzą z dużą pewnością, że większość wojska zostanie z powodzeniem ewakuowana.

EWAKUACJA POMORZA ZAKOŃCZONA
Swinemünde zajęte przez Francuzów

Cytat:

SZTOKHOLM, 8 III. W dniu wczorajszym ostatni szwedzki okręt odpłynął z portu w Swinemünde. Krótko po tym, wojska francuskie zajęły centrum miasta, przypieczętowując upadek tzw. przyczółka pomorskiego.

"Nie było sensu dalszego utrzymywania Swinemünde, skoro Szczecin został stracony" - powiedział naszemu dziennikarzowi minister wojny, gen. Carl Gustaf Hammarskjöld. "Zatrzymaliśmy ententę przez zimę, to więcej, niż planowaliśmy rozpoczynając kampanię pomorską." zakończył, dodając, że żołnierze dotąd zaangażowani w obronę Pomorza będą lepiej wykorzystani gdzie indziej. To samo jednak może powiedzieć Francja. Wojska, które dotąd były związane walkami na pomorzu, niechybnie zostaną wysłane na nowo otwarty front w Rzeczypospolitej.

Być może największym pożytkiem z ekspedycji pomorskiej jest objawienie się wielkiego talentu gen. Von Mannerheima. Sztab Generalny już poinformował, że po powrocie zostanie on uhonorowany najwyższym odznaczeniem wojskowym, krzyżem wielkim Orderu Miecza. Biorąc pod uwagę niekorzystne ostatnio sprawy na froncie duńskim, dobrzy dowódcy defensywni będą dla nas w tej wojnie na wagę złota.

ENTENTA PRZEGRYWA W KOLONIACH
Duńskie Kongo na skraju upadku
Blokada UH na Morzu Śródziemnym

Cytat:

LONDYN, 26 III. O ile w Europie ententa zdaje się nie mieć równych przeciwników, o tyle na morzu i na innych kontynentach niemal samotnie walczy zeń Anglia. I to walczy osiągając sukcesy, które zdążyły już poważnie zachwiać francuskim imperium kolonialnym.

Węgry nigdy nie miały ambicji morskich, lecz Francja przez ostatnią dekadę intensywnie rozbudowywała flotę i otwarcie mówiła o roli wiodącej potęgi. Rzeczywistość brutalnie rozbiła te oczekiwania. Anglicy ze wsparciem Szwecji skutecznie związali francuskie okręty na Morzu Północnym. Sama flota szwedzka i zajęcie cieśnin duńskich uniemożliwiły Napoleonowi wszelkie próby działań na Bałtyku. Jedynie szerokie wody Atlantyku pozostają szeroko dostępne dla floty francuskiej, lecz z uwagi na wielkość tego akwenu nie sposób mówić o kontroli a handel z Ameryką prowadzą obie strony konfliktu. Francuzi próbują więc jedynie ataków na konwoje płynące z i do Anglii, które jednak są silnie bronione. Próby blokady Wysp Brytyjskich są skazane na niepowodzenie.

Na nieszczęście dla ententy, zupełnie możliwa okazała się blokada jej portów na Morzu Śródziemnym. W ciągu zimowych miesięcy Anglia, Włochy, Hiszpania i Grecja sformowały wspólne dowództwo na tym obszarze operacyjnym, pod dowództem adm. Andrew Cunninghama. Zjednoczone floty w kilku starciach spowodowały, że francuskie okręty zostały zamknięte w portach i przechodzą gruntowne naprawy. Okręty Układu Haskiego, przez nikogo nie niepokojone, patrolują trasy handlowe i zawracają statki z państw neutralnych, konfiskując te nieliczne które pływają pod banderami ententy i próbują się przebić.

Nic dziwnego, że francuskie możliwości wsparcia wojsk kolonialnych zostały poważnie uszczuplone. Gdyby nie to, że Włochy były zmuszone skierować swe siły do tłumienia powstania w Libii a część przygotować do przerzucenia do Europy, Afryka mogłaby już być całkowicie w rękach Układu Haskiego. Wciąż wydaje się to tylko kwestią czasu: duńskie Kongo broni się ostatkiem sił (w zasadzie - jest bronione przez Francję), niemieccy gubernatorzy którzy uznali rząd norymberski zostali błyskawicznie usunięci a włoskie zdobycze w Algierii zostały utrzymane.

Nieco lepiej dla ententy wygląda sytuacja na dalekim wschodzie. Wprawdzie na początku wojny Anglicy błyskawicznie zajęli większość kolonii, nie byli jednak w stanie zająć największych - Formozy i Australii. Udostępnienie baz na Madagaskarze pozwoliło eskadrze adm. Museliera na rozwinięcie operacji na Oceanie Indyjskim i Wyspach Korzennych. Ponieważ obie strony nie są w stanie przerzucić więcej sił, sytuacja na tym teatrze działań pozostaje nierozstrzygnięta.