Cytat:

Grzegorz Zawadzki - urodzony 10 maja 1889 roku w Piaskach pod Lublinem. Ojciec Zawadzkiego był pracownikiem lokalnej administracji państwowej a matka była nauczycielką. Rodzina wyznawała wiarę luterańską, jak duża liczba ludności w okolicy Piask.

W 1901 rozpoczął nauki w Lubelskiej Szkole Średniej im. Staszica, po ukończeniu Gimnazjum w Piaskach. W 1904 zakończył nauki w Lublinie i wrócił do Piask zastanawiając się nad swoją przyszłością, planował udać się na studia albo do Paryża albo do Petersburga jednak upadek obu Cesarstw w 1905 roku zmieniły jego plany a szesnastoletni Grzegorz zaciągnął się do Wojska Polskiego i wziął udział w walkach przeciwko komunistom w Rosji. Było to jego pierwsze zetknięcie się z wojskiem i od razu wiedział że tu jest jego przyszłość.

W latach 1906-1911 uczył się w Korpusie Kadetów w Kaliszu który zakończył ze stopnie podporucznika. W czasie służby w Wojsku Polskim w czasie pokoju doszedł o stopnia kapitana i też z takim stopniem wszedł w Wielką Wojnę. Pierwszy rok spędził na potyczkach z Armią Czerwoną na wschodnim pograniczu Polski, później cofał się wraz z całym Wojskiem Polskim aż pod Warszawę gdzie wziął udział w Bitwie Warszawskiej, później wziął udział w ofensywie na Rosję podczas której otrzymuje kolejno stopnie Majora, Podpułkownika i Pułkownika. W ostatniej fazie samodzielnie dowodził pułkiem kawalerii doceniając mobilność na dużych terenach. W latach 1918-1933 walczył z różnej maści powstańcami w Rosji operując w okolicach Riazania.

W 1934 roku ściągnięty wraz ze swoim oddziałem, 6 pułk strzelców konnych, na zachód i bierze udział w walkach w Niemczech w ramach działań Legionu Sobieskiego. Pod koniec 1935 roku po walkach o Drezno otrzymuje stopień Generała Brygady i otrzymuj dowództwo nad 2 Samodzielną Brygadą Kawalerii. W 1937 roku po roku urlopu zostaje skierowany ponownie na wschód i operuje w okolicach Petersburga na czele Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. W styczniu 1942 roku wraca na urlop do Warszawy gdzie doceniony przez wysokie dowództwo otrzymuje pracę w Sztabie Generalnym Jego Królewskiej Mości, wtedy zaczyna też budowanie politycznych znajomości i wkracza do Warszawskiej polityki. W kwietniu 1942 po aferze rozpoczętej przez Kurier Warszawski zostaje mianowany przez Króla Ministrem Wojny w całym tym zamieszaniu politycznym szybko dostaje łatkę ostatniej nadziei LAP i piłsudczyków przed totalną porażką z którymi otwarcie sympatyzuje.

Inne

Zawadzki szczególnie nie znosi ludzi powiązanych z eNDkami a także tych którzy upatrują jakieś wyższości Polaków nad innymi nacjami. Co do socjalistów nie ma wyrobionego zdania, uważa ich raczej za nieszkodliwych i mogących spuścić napięcie społeczne bez komunizowania. Komunistów zaś szczerze nienawidzi. Wyznaje dość wygodne poglądy jeśli chodzi o politykę narodowościową powiązaną z myślą Piłsudskiego i koncepcją Międzymorza oraz współpracy narodów w ramach Rzeczypospolitej. Dużym szacunkiem darzy Litwinów których uważa za bratni naród. Chłodno jednak odnosi się do Rosjan których nie darzy szacunkiem za to że do samego końca chcieli ukrócić istnienie państwa Polskiego, jeśli zaś chodzi o Ukraińców uważa że skoro posiadają własne państwo to nie stanowią oni większego problemu.

W czasie swojej służby wojskowe został odznaczony kilkoma orderami, tak Pruskimi jak i Polskimi.
-Order Orła Białego II Klasy [Polski]
-Order Odrodzenia Polski [Polski]
-Krzyż Walecznych [Polski]
-Krzyż Zasługi za Dzielność [Polski]
-Krzyż Żelazny II Klasy [Pruski]
-Order Czerwonego Orła [Pruski]
-Order Korony [Pruski]