Cytat:

Grzegorz Zawadzki - urodzony 10 maja 1889 roku w Piaskach pod Lublinem. Ojciec Zawadzkiego był pracownikiem lokalnej administracji państwowej a matka była nauczycielką. Rodzina wyznawała wiarę luterańską, jak duża liczba ludności w okolicy Piask.

W 1901 rozpoczął nauki w Lubelskiej Szkole Średniej im. Staszica, po ukończeniu Gimnazjum w Piaskach. W 1904 zakończył nauki w Lublinie i wrócił do Piask zastanawiając się nad swoją przyszłością, planował udać się na studia albo do Paryża albo do Petersburga jednak upadek obu Cesarstw w 1905 roku zmieniły jego plany a szesnastoletni Grzegorz zaciągnął się do Wojska Polskiego i wziął udział w walkach przeciwko komunistom w Rosji. Było to jego pierwsze zetknięcie się z wojskiem i od razu wiedział że tu jest jego przyszłość.

W latach 1906-1911 uczył się w Korpusie Kadetów w Kaliszu który zakończył ze stopnie podporucznika. W czasie służby w Wojsku Polskim w czasie pokoju doszedł o stopnia kapitana i też z takim stopnie wszedł w I Wojnę Światową. Pierwszy rok spędził w kontyngencie polskim w który zajął Bawarię i ostatecznie miał trafić na front zachodni i tam jego jednostka miała ostatecznie operować. Załapał się jednak tylko na kilka miesięcy wojny pozycyjnej gdyż sytuacja na wschodzie zmusiła i Prusy i Polskę do przerzucenia części sił na wschód. Nie zdążył jednak na Bitwę Warszawską ale wziął udział w ofensywie na Rosję podczas której otrzymuje kolejno stopnie Majora, Podpułkownika i Pułkownika. W ostatniej fazie samodzielnie dowodził pułkiem kawalerii doceniając mobilność na dużych terenach. W latach 1918-1933 walczył z różnej maści powstańcami w Rosji operując w okolicach Riazania.

W 1934 roku ściągnięty wraz z oddziałem na zachód bierze udział w walkach w Niemczech. Pod koniec 1935 roku po walkach o Drezno otrzymuje stopień Generała Brygady. W 1937 roku po roku urlopu zostaje skierowany ponownie na wschód i operuje w okolicach Petersburga. W styczniu 1942 roku wraca na urlop do Warszawy gdzie doceniony przez wysokie dowództwo otrzymuje pracę w Sztabie Generalnym Jego Królewskiej Mości, wtedy zaczyna też budowanie politycznych znajomości i wkracza do Warszawskiej polityki. W kwietniu 1942 po aferze rozpoczętej przez Kurier Warszawski zostaje mianowany przez Króla Ministrem Wojny w całym tym zamieszaniu politycznym szybko dostaje łatkę ostatniej nadziei LAP i piłsudczyków przed totalną porażką.